[Литература] Марко Петрушев – III одд.

ШТО МЕ ДВИЖИ ДОДЕКА СЕ СТОИ?

Во моите соништа често јас патувам,

во непознати предели свратувам.

Замислувам…

Место со сончеви кули,

од улиците надеж блика,

во срцата љубов и среќа грее,

тоа место во светот, иднина се вика.

Таму утрата опоен мирис на млеко и мед шират,

таму птичјите гласови секогаш душа ќе ти смират.

Таму цветаат сончогледи и нарциси и ириси

и изгрејсонцето има најуабва боја.

На тоа место во светот е иднината моја.

Таму насмевката мостови гради,

таму секој во срцето добрина сади.

Таму боите на виножитото се поубави,

таму ѕвездите сребрен прав ронат,

и во сјаен венец се прелеваат со цветот,

таму дождовите капки најнежно ѕвонат,

таму е мојата иднина, на тоа место во светот.

И додеда се во место стои ,

мене ме движат соништата мои.

Ме движи копнежот,

ме движи надежта

и вербата во срце што блика,

за подобро место –иднина што се вика.

Ме движи љубовта и другарството,

сите ноти и весели бои,

но, таму некој горе судбината ни ја крои.