[Литература] Бруно Ивановски-VIII одд.
Што ме движи кога се` стои?
Кога другар ми е во неволја,
Кога бара помош и очајно бара рака,
Не можам да го игнорирам, заедно сме и во студено и во врело,
Во кратки црти, помагам, а тоа е солидарно дело.
Кога брат ми помалиот сака да се прави голем,
И кога без да праша ми го зема телефонот,
Јас како поголем останувам фрапантен,
А што да правам? Воспитан сум да сум толерантен.
Кога наставникот по биологија,
Не ме испрашува, а четворка ми става,
Кревам рака упорно, правам презентации за фауна и флора
Правда во оценувањето да има мора!
А што имам сосед добар, во количка се движи болен,
Редовно му помагам за пазарење и низ патот си муабетиме многу,
Многупати се радуваме, многупати заедно тагуваме,
И многу често за инклузија зборуваме.
За маалото мое, комплетно не ви раскажав,
Македонци, Албанци, Роми,
Сите се почитуваме, соживот негуваме,
На улица “Среќко Пужаљка”, дискриминација не практикуваме!
Ете така и се` да стои, мене има што да ме движи,
Познавајќи ги европските вредности,
Јас можам да чекорам напред само,
Со другарот, наставникот, соседот, со брат ми , рамо до рамо.