[Литература] Габриела Нешкоска – VIII одд.

Се е исто

Мислев дека времето ќе помине

и ќе ги залечи моите рани

кои несвесно почнаа да болат .

Мислев дека времето ќе помине

и ќе донесе надеж во моето срце

кое полека почна да се скаменува

но не , се движи и кога стои .

Мислев дека времето ќе помине

и ќе ги заборавам сите јадови

кои во мене пустош направија .

Мислев дека времето ќе помине

и мојата тага како ѕуница ,

по небесната шир ќе се појави.

Мислев дека времето ќе помине

и ветерот што секој ден минува покрај мене.

ќе ги одвее сите спомени .

Ќе ги однесе некаде , далеку далеку

подалеку од моите мисли

подалеку од моето постоење .

но не , се движи и кога стои .

Мислев времето ќе помине

дека болката ќе стивне

дека надежта , надеж ќе ми донесе

новото утро срце ќе ми огрее

и бистрата вода душата ќе ми ја измие

но не , се движи и кога стои .

Мислев дека времето ќе донесе

нова надеж , среќа

нова среќа , радост , блесок

нов блесок , спокој

спокој во мојата душа .

Времето минува ,минува

полека , бавно

сфатив дека сепак се тече се се менува,

истата тага , истата болка

во мене закована стои ,

и после долго време се е исто…тече но не се менува!