[Литература] Илија Тевдовски – IV одд.

Што ме движи кога сè стои?

Сите ние ко голема брана,

а црн облак доаѓа од страна.

Немој нека не пука,

Не ни треба таква бука!

И до сега трпевме,

Ко на силен ветар да се вееме.

Но надеж не губиме,

И ни иде силно да запееме!

Додека од страв сме смрзнати,

И од далеку им мавтаме на другарите,

Ништо не не поколебува,

Ги сакаме силно и младите и старите.

Знам ќе ја победиме и оваа мака,

Во оваа битка Ви подавам рака,

да почнеме другари силно и вредно,

да се бориме заедно,

да се бориме вака:

Да кренеме маска со насмевка под неа,

Со топка ил’ хаска да трчаме по трева.

Да миеме раце со сапун и вода,

Да учиме вредно од дома е мода.

А ќе дувне ветре,

Ќе истера облак,

Ќе раздвижи градот,

Ќе запее со нас.

Мислата ми брза до другарче мое.

Да излезе сонце златно,

Да играме пак заедно,

Небото да е како бело платно,

А ние ко птиците распеани под него!