[Литература] Марија Соколоска – II година

Што ме движи кога се стои

Што ме движи кога сè стои,

Тоа е прашање јасно,

Околу нас поставено гласно.

Мене ми изгледа важно,

Едноставно но знае да биде и тажно.

Дури и кога сè стои

Вербата некако ќе нè спои.

Иако сите затворени дома,

Живеејќи од денес за утре

И наликувајќи на мало кутре.

Како во кафез сместени сме сите,

Одбројувајќи да минат дните.

Година изгубивме цела,

Ама сепак се тука нашите дела.

Секој ден е приказна своја,

Еликсир на вербата моја.

Сите мои пријатели мили

Толку многу ми даваат сили.

Оддалечени како никогаш досега

Изолирани, но секој по пријателства посега.