[Литература] Ивана Георгиевска – VIII одд.

Што ме движи напред кога се стои

 

Во ова време, невреме

кога се е темно и тмурно

живееме ново нормално

тивко, изолирано, а сепак бурно.

 

Се застана, светот чудно стои

часовникот упорно времето го брои

единствено надежта, непокорна сака

да ја избрише тагата и чудната мака.

 

Надежта и љубовта здружни сили нудат

секое утро насмеана ме будат,

ми даваат елан и сила, тие друшки мои

да го гледам светот во волшебни бои.

 

Љубовта ме научи да се движам напред

да се борам храбро во овој неред

да бидам трпелива, истрајна и храбра

да си го ставам животот во ред.

 

Ќе успеам, силно верувам во себе

не се предавај, те предизвикувам и тебе

љубовта да победи, да не гали милно

да придвижиме се напред – здружно и силно.

 

 

 

 

 

 

 

+41