Што ме движи кога сѐ стои

Запрени возови,

часовникот запре,

автобусите стојат,

стојам и јас.

Загледана во далечината,

но јас сепак гледам напред!

Гледам во сонцето,

го чуствувам мирисот на цвеќето.

Стојам под небото,

му се радувам на летото.

Затоа што дишам

Затоа што живеам

Затоа што не сакам од оваа убавина

Да бидам лишена.

Да создадам убавини

Да искачам планини

Да преживеам лавини

Да одам напред!