[Литература] Максим Костадинов – VII одд.

Што ме движи кога сé стои?

Да се движиш напред без назад да гледаш,

да сонуваш гласно,

да навиваш страсно.

Желба на срце,

мисла во глава,

знаењето отвора и железна брава.

Амбиции врели,

чекори смели,

и успехот и неуспехот се вреднува и дели.

Кога сè запира и стои,

сè што значи се брои.

Човекот човечноста ја бара и крои.

А животот не запира и тече,

безброј приказни со себе влече,

во нив и по некоја рана што пече.

И надеж извира и тлее,

на изморено лице убаво му стои да се смее

и студот бара сонце да го згрее.

И така продолжи да се движиш,

за саканите да се грижиш.

Широко отвори очи, немој да мижиш,

иднината е во рацете ваши,

сите да бидме горди на успесите наши!